Bertya rosmarinifolia 

شما هم دوست نداشتید یک چنین مجموعه‌ای از مجلات علمی از اول انتشار تا کنون در اختیار داشته باشید.
من اطلاعی از اینکه دانشگاهی در داخل ایران به این مجموعه نفیس پیوسته باشد ندارم. ولی اگر رییس کتابخانه‌ای در دانشگاههای ایران بتواند اینکار را انجام دهد باید دستش را بوسید.

پی نوشت: بعد از پست کردن این نوشته وقتی لیست موسسات را چک کردم نام سه موسسه ایرانی هم در میان آنها دیده می‌شود:
Amirkabir University of Technology
Institute for Studies in Theoretical Physics & Mathematics
University of Imam Sadiq

حقا دست این بروبچه ها درد نکنه با این بمب گوگلی که برای arabian gulf درست کردند. اگر تا حالا اینکار رو نکردین به persian gulf هم یه لینکی مثل همین بدین که کار عربها برای ضد حمله سخت تر بشه.

هرچیز بگندد نمکش میزنند وای به روزی که بگندد نمک

کافیست نگاهی به سایت موسسه استاندارد ایران بیاندازید تا متوجه منظور من بشوید. فقط باید encoding اون رو هم چک کنید. یکی نیست به اینها بگه آخه آدمهای نادرست و حسابی، شما که ادعای استاندارد بودن می کنید دستکم دیگه از encoding عربی استفاده نکنید. من حدس میزنیم که اینها از اون ویندوزهای عربی فارسی شده که دو ریال هم نمی ارزند استفاده می کنند که به طور پیش گزیده encoding رو عربی قرار می ده. شما که به هر حال نسخه ی دزدی ویندوز رو استفاده می کنید و بابتش پولی پرداخت نمی کنید دستکم از نسخه های جدیدتر استفاده کنید.

تا حالا هیچ دقت کردید که سایتهای ایرانی بسیار حجیمتر از سایتهای خارجی هستند؟ البته این حجیم بودن نشانه ی پرمحتوا بودن نیست بلکه برعکس نشانه کم محتوا بودن آنهاست. مدیران این سایتها چون توانایی ارایه ی خدمات و یا اطلاعات را ندارند تمام همت خود را صرف ایجاد طرحهای گرافیکی سنگین می کنند که مثلا "بله ما هم می تونیم" به عنوان نمونه این سایت شورای عالی انفورماتیک را نگاه کنید . حتی اگر شما با ADSL یا cable به اینترنت دسترسی داشته باشید باز هم در نگاه کردن به این صفحات دچار مشکل خواهید شد. چرا که سرورهای اینگونه سایتها خود با سرعت نه چندان بالایی به اینترنت متصل هستند. و من در عجبم از طراحان این سایتهای وطنی که به جای پرداختن به محتوای قابل استفاده فقط به ظاهر سایتشان توجه دارند.
مشکل تجارت الکترونیک آنگونه که در ایران در بوق و کرنا می کنند نبود کارتهای اعتباری نیست. بلکه مشکل از نبود دیدگاههای درست در میان مدیران است. در کجای دنیا اول مدیر را انتخاب می کنند بعد به زور به وی آموزش مدیریت و فناوری اطلاعات و ... می دهند. تا جاییکه بنده دیده ام برای انتخاب مدیر یا کارمند شرایطی می گذارند و هرکس آن شرایط را داشت انتخاب می کنند برای مثلا فلان پست. نه اینکه مدیران را با شرایطی که اصلا با شرح وظایف آن پست مدیریتی همخوانی ندارد انتخاب می کنند و بعد به این فکر می افتند که حالا باید به این مدیر فلان مهارتها را هم یاد بدهیم.

درباره‌ی کپی‌رایت نظرات گوناگونی شنیده یا خوانده‌ام. این مطلب در پایگاه یا به قول صاحب آن دبدارگاه پارس پژواک منتشر شده است که خواندن آن دود از کله آدمی بلند می‌کند. آقای دکتر منصور تاراجی که هیچ شناختی از ایشان ندارم، نظرات عجیب و غریبی را درباره‌ی کپی‌رایت مطرح کرده‌اند که به نظر من بسیار دور از واقعیت است. نخست آنکه رعایت حق نویسنده حتی در قوانین ایران هم به رسمیت شناخته شده است. بنابراین این طرز تفکر که پذیرش قانون کپی‌رایت باعث می‌شود تا از منابع علمی محروم شویم حرفی بی‌ربط است. حتی در کشورهایی که قانون کپی‌رایت رعایت می‌شود بر طبق همان قانون شما می‌توانید تا ده درصد یک کتاب یا یک تا دومقاله از از مجله را کپی نمایید. درباره ترجمه هم اگر منظور ترجمه آثار علمی است که نویسندگان اینگونه آثار بدون هیچ چشمداشتی اجازه ترجمه آن را صادر می‌کنند. بر فرض هم اگر ناشری حق و حقوقی مطالبه کند در حد معقول و متعارف است (در حدود ده درصد قیمت پشت جلد کتاب). این همان مبلغی است که ناشران ایرانی به نویسندگان آثار ایرانی پرداخت می‌کنند. بنابراین صحبت از دهها و صدها میلیون دلار گزافه‌گویی است. اگر این ادعا که پذیرش این قانون ما را از منابع علمی و فرهنگی محروم می‌سازد، درست باشد، پس تاکنون که از پذیرش این قانون سرباز زده‌ایم چه سودی نصیبمان شده است؟ جز اینکه صنعت نشر در ابران رو به مرگ است! خوب است آقای دکتر تاراجی توجه داشته باشند اگر صنعت نشر در کشورهای پیشرفته رونقی دارد نتیجه‌ی قوانینی مانند همین قانون کپی‌رایت است. اگر کشور هند بیش از کل صادرات نفتی ایران، نرم‌افزار صادر می‌کند نتیجه‌ی پذیرش همین قانون و گردن نهادن به معاهدات بین‌المللی است. به عقیده‌ی من هر روزی که از گردن نهادن به قانون کپی‌رایت پرهیز کنیم به ضرر فرهنگ و دانش این مرز و بوم است. یادمان نرود که از زیر پا گذشتن قانون کپی‌رایت فقط عنوان دزد سرگردنه نصیب ما می‌شود.

استفاده از قالبهای برنامه MS-Word یکی از بهترین روشهای در دسترس برای تولید متنهای یکدست است و بسیاری از برگزار کنندگان همایشهای علمی در تهیه چکیده مقاله‌های کنفرانسها از آن استفاده می‌کنند. بدین صورت که برگزار کننده کنفرانس قالبی تهیه و متن ساده‌ای شامل راهنمای تهیه مقاله یا چکیده مقاله در آن قرار می‌دهد. با دریافت اینگونه قالبها به راحتی می‌توان متن مقاله و یا چکیده مقاله را برای کنفرانس آماده نمود. از این روش مجلات علمی نیز استفاده‌ی بجایی می‌کنند که نیاز به تغییرات بعدی را به حداقل می‌رساند. با اینکه این امکان سالهاست در دسترس است ولی دریغ از حتی یک مورد استفاده از آن در کنفرانسها یا مجلات داخلی (حداقل تا جاییکه من اطلاع دارم). شایسته است که برگزار کنندگان همایشها یا سردبیران مجلات علمی همتی کنند و استفاده از این روش بسیار سودمند را جا بیاندازند که هم خودشان از مزایای آن بهره‌مند می‌شوند و هم ارایه کنندگان مقالات با آسودگی خیال به تهیه مقاله می‌پردازند. برای نمونه فقط به این لیست بلند و بالای شیوه تهیه مقاله برای سومین همایش ملی بیوتکنولوژی در دانشگاه فردوسی مشهد توجه بفرمایید (توجه کنید که این لینک به فایل doc است که یکی دیگر از ایرادات وارد بر سایت دانشگاه فردوسی مشهد بوده که امیدوارم دست‌اندرکاران آن برطرف نمایند وبه جای استفاده از فایلهای سنگین doc از فرمت html آنهم از نوع یونیکدی و نه عربی آن استفاده کنند).