دولت ايران امسال ميلياردها تومان و ميليونها دلار هزينه بهبود راههای کشور خواهد کرد (خبر کیهان). هر چند اعداد و ارقام اين خبر چندان دقيق نيستند (چرا که تيتر و متن خبر با يکديگر همخوانی ندارند) ولی نشان از سرمايه‌گذاری نسبتاً بزرگی برای بهبود راههای کشور دارد. سال گذشته که برای مدت کوتاهی در ايران بوديم، وضعيت راههای بين شهری (و همچنين درون شهری) تأسف‌بار بود. خط‌کشيهای راهها از هيچ قانونی پيروی نمی‌کردند و از علائم هشدار دهنده مناسب خبری نبود. برای مثال در ميانه جاده‌ای که در حال تعمیر بود انواع و اقسام تابلوهای راهنمايی مشاهده می‌شد بجز تابلويی مانند "کارگران مشغول کارند". بيچاره کسانی که با وضعيت ايران آشنايی نداشته باشند و بخواهند در ايران رانندگی کنند. يا از خطوط سبقت گرفتن (Overtaking Lane) که در جاده‌های استراليا به فراوانی می‌توان مشاهده نمود، خبری نبود. اينگونه خطوط که در هر چند کیلومتر ساخته می‌شوند، به رانندگان اجازه می‌دهد که با امنيت کامل از خودروهای کندرو پيشی بگيرند. برای جاده‌هايی مانند هراز و چالوس و فیروزکوه که امکان تعريض تمام جاده وجود ندارد، ساخت چنين خطوطی می‌تواند بهترين گزينه باشد، هم برای افزايش ضريب امنيت جاده‌ها و هم جلوگيری از هزينه‌های سرسام‌آور احداث بزرگراهی مانند "تهران-چالوس" که مشخص نيست چه موقع به بهره‌برداری خواهد رسيد.
شايد کسی بپرسد اين موضوع چه ربطی به گياهشناسی دارد، عرض می‌کنم: همان سال گذشته که در ايران بوديم با تماشای نواحی ظاهراً جنگلی (اينکه می‌گويم "ظاهراً" دليل دارد و آن اينکه با وضع کنونی ما پوششی به نام جنگل در ايران نداريم، جنگل تعريف خودش را دارد که شايد در جای خود به آن بپردازم) شمال کشور، دل آدمی به درد می‌آمد. حال همين رويشگاههای رو به نابودی را با احداث بزرگراه و بدنبال آن احداث بناهای بيشتر و گسترش شهرها، با شتاب بيشتری نابود می‌سازند. مسئولان محترم در سازمان جنگلها و مراتع، که حتا آمار قابل اعتمادی از وسعت جنگلها و مراتع کشور در دست ندارند، یا توجه ندارند یا نمی‌دانند که باريکه جنگلی شمال کشور فقط ارزش حفاظتی دارند و نه ارزش برداشت و استفاده اقتصادی. دليل آن هم سيلهای چند ساله اخير در منطقه شمال کشور!